„(…)Charakter
terenu i jego georóżnorodność mają decydujący wpływ na możliwość uprawiania
geoturystyki. Do tej funkcji szczególnie predysponowane są obszary o urozmaiconej
rzeźbie i budowie geologicznej, a więc góry i pogórza, tereny wyżynne mniej lub
bardziej głęboko rozcięte, doliny i przełomy rzeczne, pojezierza i ciągi wzgórz
morenowych oraz wybrzeża morskie,(…) obszary krasowe z licznymi jaskiniami, a
także ślady po dawnej, górniczej eksploatacji bogactw mineralnych,(…) skałki i
ściany skalne, skaliste zbocza wąwozów, brzegi rzek i potoków(…)[1]”
oraz opuszczone i czynne kamieniołomy.
Geoturystyka uprawiana jest w szczególności na terenach chronionych
prawnie. Zagospodarowanie parków narodowych pozwala na wytyczenie ścieżek
dydaktycznych, gdzie dominującą może być treść geologiczna. Możliwości do
ekspozycji tego rodzaju informacji dają także ścieżki przyrodnicze, gdzie
oprócz geologii znaleźć można tematykę botaniczną czy leśną. W Polsce
wartościowe stały się także geoturystyczne trasy w parkach krajobrazowych
i rezerwatach przyrody nieożywionej[2].
Jednak skala uprawiania tej formy turystyki jest uzależniona od położenia
obszarów w stosunku do ośrodków turystycznych i rekreacyjnych, czy aglomeracji
miejskich. Szeroki wachlarz walorów turystycznych miejsc i obiektów zwiększa
możliwość uprawiania geoturystyki. Za walor zdecydowanie można uznać pojawienie
się danego obszaru w filmie.
Ciężko jednomyślnie wskazać kraje, gdzie turystyka filmowa jest chętniej
uprawiana. Jednym z warunków pojawiania się w konkretnych regionach takich
turystów jest fakt powstawania tam produkcji filmowych. Jednak, aby mówić o
sukcesie w przyciąganiu podróżnych, koniecznym staje się rozpatrzenie aspektów
promocyjnych destynacji.
Połączenie walorów geologicznych oraz kulturowych, za
które uznaje się też filmowe, staje się podstawą do wzmocnienia roli poznawczej
i edukacyjnej turystyki[3].
[1]
Aleksandrowicz Z., Aleksandrowicz S., 2002. Geoturystyka a promocja dziedzictwa
geologicznego. Użytkowanie turystyczne
parków narodowych. Ruch turystyczny – zagospodarowanie – konflikty – zagrożenia,
Ojców.
[2]
Aleksandrowicz Z., Aleksandrowicz S., 2002. Geoturystyka a promocja dziedzictwa
geologicznego. Użytkowanie turystyczne
parków narodowych. Ruch turystyczny – zagospodarowanie – konflikty – zagrożenia,
Ojców.
[3]Zgłobicki
W., Warowna J., Baran-Zgłobicka B., Gajek G., Jezierski W., 2015. Turystyka
kulturowa a geoturystyka. Walory turystyczne geostanowisk kulturowych w Polsce.
Turystyka kulturowa Vol 6.